آداب۴

در آداب عبد و معبود این را می‌توان به سادگی گفت که اگر عبد خود را حقیقتا بنده‌ی معبود بداند، هیچگاه از معبود درخواست امری ندارد که تو به من «فلان» را بده. بلکه از وی هر آنچه معبود خیر عبد می‌بیند طلب می‌کند و اعتماد دارد که از معبود هم جز خیر به عبد چیزی نمی‌رسد...

شاید بد نباشد که اینطور نگاه شود که اگر عبد تماما در معبود ذوب شده باشد، چیزی را جز رضایت معبود خیر نمی‌یابد...