...
هر اعتقاد که تو را گرم کرد، آن را نگه دار و هر اعتقاد که تو را سرد کرد، از آن دور باش!
مرد
آن باشد که در ناخوشی خوش باشد، در غم شاد باشد. زیرا که داند که آن مُراد
در بی‌مُرادی همچنان در پیچیده است. در آن بی‌مُرادی، اومیدِ مُراد است و
در آن مُراد، غُصّه‌ی رسیدن بی‌مُرادی. آن روز که نوبتِ تبِ من بودی، شاد
بودمی که «رسید صحّتِ فردا.» و آن روز که نوبت صحّت بودی، در غُصّه بودمی
که «فردا تَب خواهد بودن.» آن که می‌گویی «اگر دی نخوردمی، امروز این رنج
نبودی،» خود را در سرِ آن می‌کنی.
مرد آن است که همه را در سرِ خود کند. کمال او آن است و آنگه بزرگتر شود.
...
برگرفته شده از کتاب مقالات شمس